مالیات هزینهها
زمان تقریبی مطالعه: پانزده دقیقه و یک ثانیه
- بند ۸ ماده ۱۴۸: هزینههای تحقیقاتی، آزمایشی و آموزشی، خرید کتاب، نشریات و لوحهای فشرده، هزینههای بازاریابی، تبلیغات و نمایشگاهی مربوط به فعالیت موسسه، براساس آییننامهای که به پیشنهاد سازمان امور مالیاتی کشور به تصویب وزیر امور اقتصادی و دارایی میرسد.
این بند بر اساس یک آیین نامهای تنظیم شده و چون از اهمیت بالایی برخورداره، توضیح میدم.
آیین نامه بند۸ ماده ۱۴۸، به شماره211/۴۱۲۴/۳۷۷۲۳ مورخ 1381/۰۷/22
هزينههای تحقيقاتی، آزمايشی و آموزشی، خريد کتاب، نشريات و لوحهای فشرده، هزينههای بازاريابی، تبليغات و نمايشگاهی مربوط به فعاليت مؤسسه از ابتدای سال 1381 با رعايت موارد زير جزء قابل قبول در حساب مالياتی محسوب خواهد شد:
الف: هزينههای تحقيقاتی:
1- فهرست طرح يا طرحهای تحقيقاتی انجام شده يا در دست اجرا، به اداره امور مالياتی مربوطه تسليم شده باشد
نکته مهم: چون تو این بخش چون مدت زمانی مشخص نشده، تا قبل از رسیدگی انجامش بدین هیچ مسئلهای نیست.
2- طرح يا طرحهای تحقيقاتی بايد منحصرا مربوط به فعاليت و در راستای تحصيل درآمد مؤسسه باشد.
3- اسناد و مدارک مثبته انجام هزينه طرح يا طرحهای تحقيقاتی به انضمام ريز هزينه به اداره امور مالياتی ارائه شود.
در واقع گفته که اگه میخوای هزینههات رو قبول کنم، باید این سه تا شرط و رعایت کنی. برای اینکار هم حدنصاب يا سقف معینی رو اعلام نکرده.
ب: هزينه هاي آزمايشي و آموزشي:
هزينه هاي آزمايشي و آموزشي از جمله هزينه هاي حضور در کنگره ها و همايشهاي علمي و آموزشي، آموزشهاي ضمن خدمت کارکنان، دوره هاي کوتاه مدت تخصصي و ساير موارد مشابه، که مرتبط با فعاليت مؤسسه باشد.
منظورش اینه که اگه پرسنل خودت رو به همایشها و کنگرههای مرتبط فرستادی، ایرادی نداره و هزينههاش قابل قبوله.
ج: هزينههاي خريد کتاب، نشريات و لوحهاي فشرده:
هزينههای خريد کتاب، نشريات و لوحهای فشرده که مرتبط با فعاليت مؤسسه باشد.
بازهم تاکید کرده که اگه هزینهها در چهارچوب حوزه کاری و مرتبط باشن، قابل قبول هستن.
د: هزينههای بازاريابی و تبليغات و نمايشگاهی:
- هزينه هاي بازاريابي، تبليغات ونمايشگاهي براي توليد کالا يا ارائه خدمات که دوره آتي (قبل از بهره برداري)، عرضه ميشود هزينه مزبور ده سال از تاريخ شروع به فروش يا عرضه خدمات به اقساط مساوي مستهلک خواهد شد.
- این قسمت خیلی مهمه، فرض کنین من قصد توليد محصولی رو دارم و طبق برآوردی که کردم، حدودا یک میلیارد باید برای بازاريابي و تبليغات هزينه کنم. اینجا قانون اجازه نمیده که کل هزينه رو بصورت یکجا درخواست کنیم و گفته که بعد از فروش محصول میتونی اون رو طی ده سال مستهلک کنی(یعنی یک میلیارد رو به ده قسمت کرده و طی ده سال هزينه کنی) در این صورت هزینه پذیرفته هستش.
- هزينه هاي بازاريابي، تبليغات ونمايشگاهي براي شناساندن و معرفي کالا و همچنين عرضه خدمات که مستقيماً با فعاليت مؤسسه ارتباط دارد.
- بازهم به مرتبط بودن هزينه ها تاکید کرده.
- هزينه بازاريابي، تبليغات و نمايشگاهي به منظور صادرات کالا.
- ممکنه با خوندن مورد سوم این سوال واستون پیش بیاد که توی تبصره ۲ ماده ۱۴۷ مگه مقرر نشده که صادرات کالا نرخ صفری هستن، پس جریان این بند چیه؟ خوب توجه کنین، اینجا نوشته “به منظور صادرات کالا” یعنی اگه اون صادرات تحقق یافت، هزينهاش قابل قبول نیست؛ اما اگه به هر دلیلی محقق نشد، قابل قبوله.
بند ۹ ماده ۱۴۸: هزینههای مربوط به جبران خسارت وارده مربوط به فعالیت و دارایی موسسه مشروط بر اینکه:
اولا – وجود خسارت محقق باشد.
ثانیا – موضوع و میزان آن مشخص باشد.
ثالثا – طبق مقررات قانون یا قراردادهای موجود جبران آن به عهده دیگری نبوده یا در هر صورت از طریق دیگران جبران نشده باشد.
آییننامه احراز شروط سهگانه مذکور در این بند به پیشنهاد سازمان امور مالیاتی کشور به تصویب وزیر امور اقتصادی و دارایی میرسد.
توی این بند گفته شده که اگه خسارتی رو متحمل شدین، در صورتی که این سه شرط رو داشته باشین، هزینههاتون قابل قبول محسوب میشه. مثلا در بحث آتشسوزی محل کار، اگه از طرف آتش نشانی گواهی صادر بشه که تایید کنه و یه کارشناس رسمی هم از دادگستری گزارشش رو تهیه کنه، همچنین میزان دقیق خسارت قید بشه و محل مذکور بيمه نشده باشه، خسارت وارده از سوی سازمان مالیات پذیرفته است.
این بند منو یاد یه خاطر میندازه که بازگو کردنش خالی از لطف نیست. سال ۹۷، یه نفر ۷ میلیارد تومن لباس از کشور ترکیه وارد میکنه و اونها رو توی ساختمانی در خیابان رجایی انبار میکنه. متاسفانه این انبار دچار آتش سوزی میشه و کل اجناس سوخته میشه. از طرفی هم بيمه نبودن که از اونجا خسارت بگیرن. به سازمان مالیاتی مراجعه میکنن و شرح واقعه میدن که لااقل از پرداخت مالیات معاف بشن. ممیزی هم که ازش مشورت گرفتن، گویا ازین بند خبر نداشته یا فراموش کرده، یا به هر دلیل دیگه ای، بهشون میگه که این موضوع رو توی اظهارنامه بنویسین و کار دیگه ای نمیخواین انجام بدین. اون شخص هم توی اظهار نامه اش ۷ میلیارد تومن ضرر اعلام میکنه. وقتی که موعد سالانه رسیدگی به پرونده اش فرا میرسه، ممیز مسئول بررسی پرونده از این موضوع تعجب میکنه و از شخص مورد نظر توضیح میخواد. وقتی که از داستان با خبر میشه، هزینه رو غیر قابل قبول میزنه! استدلالش هم اینه که مدیر مالی شما باید از آییننامه بند ۹ ماده ۱۴۸ کمک میگرفته. چی هست این آییننامه؟
آیین نامه 211/۴۲۹۹/۱۳۸۲ مورخ ۱۳۸۱/۰۷/07
بند ۱) اعلام کتبي موضوع خسارت توسط مؤدی (اعم از اشخاص حقيقی و حقوقی) حداکثر ظرف مدت سه ماه از تاريخ ايجاد خسارت به فعاليت و دارايي موسسه ، همراه با اسناد مدارکي که در اختيار دارد به اداره امور مالياتي ذيربط.
ممیز میگه که شما فقط کافی بود که توی سربرگ شرکتت، اظهارنامهای تنظیم کنی و تحویل سازمان مالیاتی قرار میدادی که توی پروندهات لحاظ کنن. البته برای اینکار میبایست تاییدیه آتشنشانی و گزارش کارشناس رسمی دادگستری رو هم ارائه میدادی. از اونجایی که بیمه هم نبودی، ۷ میلیارد هزینه رو ازت میپذیرفتم اما الان نمیتونم قبول کنم! بعد ازین ماجرا، مدیر عامل از مدیر مالی شکایت میکنه، اما کار به جایی نمیبره و حکم دادگاه مبنی بر پرداخت مالیات میشه.
گاهی اوقات عدم آگاهی نسبت به یک بند از آییننامهای، خسارات زیادی رو به شخص متحمل میکنه.
البته این بند از آییننامه ابطال شده و از تاریخ ۱۳۹۹/۰۶/18 دیگه کارایی نداره. (رجوع کنید به رای شماره ۷۵۶ هيأت عمومی)
بند ۱۰: هزینههای فرهنگی، ورزشی و رفاهی کارگران پرداختی به وزارت کار و امور اجتماعی حداکثر معادل ده هزار (10,000) ریال به ازای هر کارگر.
به همون اندازه که بند ۹ غم انگیز بود، این بند شادی آوره! منظورش اینه اگه کسی ۵۰ تا کارگر داشته باشه، به ازای هر کارگر، هزار تومن میتونه از وزارت کار و امور اجتماعی هزینه قابل قبول دریافت کنه، یعنی ۵۰ هزار تومن برای ۵۰ تا کارگر!
بند ۱۱: ذخیره مطالباتی که وصول آن مشکوک باشد مشروط بر این که:
اولا- مربوط به فعالیت موسسه باشد.
ثانیا- احتمال غالب برای لاوصول ماندن آن موجود باشد.
ثالثا- در دفاتر موسسه به حساب مخصوص منظور شده باشد تا زمانی که طلب وصول گردد یا لاوصول بودن آن محقق شود.
آییننامه مربوط به این بند به پیشنهاد سازمان امور مالیاتی کشور به تصویب وزیر امور اقتصادی و دارایی میرسد.
زمانی که حساب کاهندهاس، برای پذیرفته شدن هزینههاش، این سه شرط اصلی وجود داره که چندان در مبحث مالیات کارایی نداره و بیشتر برای زمانی قابل استفادهاس که بخوایم برای دفاعیه برای برگشت دادن هزینهها عمل کنیم. البته در اجرا معمولا ممیزین مالیاتی، ذخیره مالیات مشکوک رو نمیپذیرند و استدلالشون هم اینه که هیچ ضمانت اجرایی براش وجود نداره و ممکنه که وصول نشه، به همین دلیل در اکثر موارد چنین چیزی رو قبول نمیکنند.